Czcigodni Współbracia,

Drodzy Bracia i Siostry!

Niech Pan obdarzy Was pokojem!

Przeżywana dzisiaj Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata kończy rok liturgiczny i duszpasterski. Przez ten rok pragnęliśmy wraz z całym Kościołem „iść i głosić” wiarę w Syna Bożego, który przed dwoma tysiącami lat „przyszedł do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli”.

Dziś, w ostatnim tygodniu roku kościelnego, objawia się nam Jezus Chrystus Król, który „powtórnie przyjdzie sądzić żywych i umarłych”.

Popatrzmy zatem:

Oto nasz Król, Jezus Chrystus, ten, przed którym Mędrcy ze Wschodu padają na twarz i oddają pokłon a otwierając swe skarby ofiarowują dary: złoto, kadzidło i mirrę.

Oto nasz Król, ten, który w Niedzielę Palmową tryumfalnie wjeżdża do Jerozolimy, a tłum z gałązkami palmowymi wybiega Mu naprzeciw i woła: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie, oraz Król Izraela!

Oto nasz Król, ten, który wisi na krzyżu a nad Jego głową umieszczony napis „Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski”.

Królestwo Chrystusa zaczyna się już tutaj na ziemi, szerzy się wśród ludzi, gdy oni czują się dziećmi Boga, kiedy karmią się Nim i żyją dla Niego.

Chrystus jest Królem, któremu została nadana wszelka władza na Niebie i na ziemi, i rządzi jako cichy i pokorny sercem, służąc wszystkim, gdyż przyszedł nie po to, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać życie swoje na okup za wielu. Jego tronem był najpierw żłóbek w Betlejem, a następnie Krzyż na Kalwarii.

Jego królewskość uznał dobry łotr: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”. Kara, która dla wielu była powodem zgorszenia, stała się zbawieniem dla tego człowieka, u którego wiara była tym głębsza, im bardziej ukryte było bóstwo Zbawiciela. Łotr bowiem prosił jedynie o to, aby o nim pamiętał; lecz Jezus mu zapowiedział: „Zaprawdę powiadam ci: dziś ze Mną będziesz w raju”.

Przed nami czas radosnego oczekiwania na przyjście Syna Bożego, jest to czas adwentowego prostowania ścieżek na spotkanie ze Zbawicielem.

W myśl zaproponowanego hasła nowego roku duszpasterskiego: „Duch, który umacnia miłość” pragniemy razem z Wami przeżyć czas łaski poprzez Misje Święte, które w waszej parafii trwać będą od 4 do 11 marca 2018 roku.

I.Pismo Święte, zarówno Starego jak i Nowego Testamentu używa często słowa MISJA. Oznacza ono tutaj przede wszystkim wybranie i posłanie przez Boga pewnych osób do spełnienia określonych zadań. Takimi posłańcami Bożymi w Starym Testamencie byli patriarchowie i prorocy, w Nowym Testamencie sam Jezus Chrystus i apostołowie.

Jezus Chrystus, Syn Boży nazwany jest właśnie Posłańcem Bożym, który przyszedł na ziemię z polecenia Ojca, aby głosić Dobrą Nowinę o Zbawieniu. Tę misję pełnił Chrystus w czasie swego życia na ziemi, a po swoim zmartwychwstaniu posłał On swoich uczniów z poleceniem: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15). Posłanie przez Chrystusa Apostołów dla głoszenia Ewangelii trwa po dzień dzisiejszy w Kościele Świętym.

II. Termin misje pochodzi od łacińskiego słowa Missio, co oznacza posłanie. Termin ten może mieć znaczenie świeckie, gdy posłanie wiąże się z wykonywaniem władzy świeckiej: np. kulturalnej, dyplomatycznej, handlowej. Jeżeli posłanie dotyczy relacji pomiędzy Bogiem i człowiekiem, to mówimy o misji w znaczeniu religijnym.

III. Przepowiadanie Dobrej Nowiny o zbawieniu należy do istotnych zadań Kościoła. Jest ono ściśle związane z normalnym funkcjonowaniem wspólnot chrześcijańskich. Jednak obok zwyczajnego przepowiadania słowa Bożego znana jest w Kościele również jego forma nadzwyczajna: w czasach prześladowań, herezji czy upadku obyczajów pojawiali się wybitni mężowie, którzy przepowiadając publicznie, wzywali do nawrócenia, do ożywienia wiary i naprawy obyczajów. Tę rolę pełnili zwykle pustelnicy, mnisi, zakonnicy, wędrowni misjonarze.

W XVI wieku praca wędrownych misjonarzy przybrała postać zorganizowanej akcji misyjnej. Celem misyjnego przepowiadania było utwierdzanie w wierze, reforma obyczajów i odnowa praktyk religijnych. Całość działalności, skoncentrowana na celu ostatecznym człowieka, jest zdecydowanym wezwaniem do pokuty poprzez odwoływanie się do prawd eschatologicznych.

Liczne nawrócenia, przemiany obyczajów i umocnienia w wierze sprawiły, że Kościół uznał głoszenie misji za jeden z ważnych środków Chrystusowego posłannictwa i poleca je nadal organizować wszystkim duszpasterzom.

Misje nie są prywatną sprawą duszpasterzy, czy misjonarzy. Misjonarze bowiem przybywają nie we własnym imieniu, lecz jako wysłannicy Chrystusa i Kościoła. Nie głoszą swoich słów, ale słowa Jezusa Chrystusa i w jego imieniu wzywają do nawrócenia i pokuty. Współczesne czasy domagają się od nas nawrócenia; misje mają nam ułatwić osobistą odpowiedź na pytanie, co oznacza dzisiaj być chrześcijaninem?

IV. Misje święte to czas szczególnej obecności pośród nas Chrystusa Odkupiciela, który będzie do nas kierował swoje wezwanie: „czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,14). Wprawdzie jest On wśród nas nieustannie obecny, lecz ta Jego obecność podczas misji będzie zapewne bardziej dostrzegalna w posłannictwie misjonarza. Misje święte będą więc zmierzać przede wszystkim:

• do nowego odczytania Przykazań Bożych;
• do znalezienia odpowiedzi na dręczące pytania;
• do utwierdzenia naszej wiary;
• do pogłębienia chrześcijańskiej miłości bliźniego w rodzinie, sąsiedztwie i miejscu pracy;
• do wzmocnienia naszej nadziei w życie wieczne.

Bracia i Siostry, już dziś gorąco zapraszamy Was na parafialne misje święte!

Zapraszamy Was – szczerze wierzących, abyście pogłębili swoją wiarę; Was – powątpiewających, abyście znaleźli odpowiedź na pytania związane z sensem życia; Was – niewierzących, abyście nawrócili się i uwierzyli Chrystusowi i Jego Ewangelii.

Zaproszenie to kierujemy do Was w poczuciu duszpasterskiej odpowiedzialności za Was przed Bogiem; w świadomości ciążącego na nas obowiązku prowadzenia Was do zbawienia; w nadziei, że znajdzie ono zrozumienie i pozytywną odpowiedź w sercach Waszych.

V. Czas Misji jest czasem zatrzymania się, zadumy i refleksji. To nowa, kolejna, czasem już ostatnia szansa, jaką nam daje Bóg. Jest to czas, by w oparciu o słowo Boże ponownie usłyszane, w bliskości Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie zrobić generalny rachunek sumienia, by to co chore uleczyć, to, co wykrzywione naprostować.

Misje to czas spotkania z Jezusem Chrystusem, czas ponownego opowiedzenia się za Bogiem, czas powrotu do Boga. Misje to czas wielkiej szansy, jaką Bóg daje człowiekowi, a osobiście Tobie. Misje to czas przemiany życia osobistego, rodzinnego i społecznego.

VI. Misje w parafii to szczególny czas. Wśród dzisiejszych problemów i nadmiernej troski o dobra doczesne, potrzeba wyciszenia i zastanowienia się nad sobą, rodziną i przyszłością. Chrystus, jako mądry nauczyciel wskazuje kierunek i cel naszego życia. On jest tym, który nie tylko naucza, ale pomaga powstawać z upadków, dodaje sił w kroczeniu do wieczności, wlewa w ludzkie serca nadzieję i radość.

„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28).

Droga Siostro! Drogi Bracie!

Przyjmij to serdeczne zaproszenie do uczestnictwa w Misjach Świętych. Już dziś zapiszcie w kalendarzu ten termin (4-11 marca 2018 roku), aby nic innego w tym czasie nie planować, bo Misje to czas wielkiej szansy, jaką Bóg w swoim wielkim miłosierdziu daje Tobie.

„Nie zamykajmy serc, zbawienia nadszedł czas, gdy Chrystus puka w drzwi – może ostatni raz”.

VII. Zanim przybędziemy do Was, najpierw prosimy Was o modlitwę w naszej intencji, abyśmy wypełnili to czego Chrystus od nas oczekuje, prosimy zwłaszcza chorych i cierpiących, otoczcie modlitwą ten czas łaski, aby wielu odpowiedziało na zaproszenie Chrystusa do nawrócenia i trwania w dobrym na co dzień. Katechetów prosimy, aby przygotowali dzieci i młodzież do chętnego i aktywnego uczestnictwa w Misjach, które przeżywane w roku Jubileuszu 25-lecia erygowania Waszej Parafii będą także okazją do refleksji nad misyjnym zaproszeniem do otwarcia swoich serc dla Chrystusa, który przychodzi do nas ze swoją łaską i miłosierdziem!

Z franciszkańskim pozdrowieniem

Pokój i dobro!

Micheasz Okoński OFM i o. Ekspedyt Osiadacz OFM

Kalwaria Zebrzydowska, dnia 25 listopada 2017 roku